Schaatser was hij, op natuurijs. Wedstrijdjes tegen dorpsgenoten, als lid van IJsclub Alkemade waar ene Egbert van ‘t Oever zijn trainer was. “Van het schaatsen ben ik in het fietsen terechtgekomen.”
Dat hele wielrennen leefde niet in huize Zoetemelk in Rijpwetering in de jaren vijftig. Geen Fausto Copi, geen Gino Barali, geen Kees Broekman, maar Nederlandse schaatsers waren de helden. Het schaatsen, dat is de 77-jarige oud-Tourwinnaar daarom nog niet vergeten. Zijn oude noren liggen nog altijd in de kast in zijn huis in het Noord Franse Germigny-l’Évêque. “Ik ben begonnen met schaatsen in een paar winters dat het echt koud was. Van die koppelwedstrijdjes en wat gewone wedstrijdjes. Van wielrennen wist ik niks, he-le-maal niks. Ik wist bij wijze van spreken niet eens dat er een Tour de France was. Thuis keken we naar de schaatssport, naar de wereldkampioenschappen, de Nederlandse kampioenschappen, de Europese kampioenschappen. Met Kees Verkerk, met Ard Schenk, met Jan Bols, noem ze allemaal maar op. Dat was eigenlijk onze sport. Schaatsen deed ik voor m’n plezier, ik deed geen andere sport eigenlijk. Vooral op natuurijs, op de Kaag en Braassem, de Koppoel. Je stapte op het ijs en je was weg, als er ijs was. Voor een molentocht, voor een merentocht. Al die dorpen hadden hun wedstrijdjes: koppelkoersen en sprintkoersen. Daar kon je aan meedoen. Daar heb ik verschillende keren aan meegedaan. Niet dat ik er prijzen mee won, maar ik heb er wel aan meegedaan. Wedstrijdjes in het eigen dorp, van Schaatser was hij, op natuurijs. Wedstrijdjes tegen dorpsgenoten, als lid van IJsclub Alkemade waar ene Egbert van ‘t Oever zijn trainer was. “Van het schaatsen ben ik in het fietsen terechtgekomen.” Joop Zoetemelk schaatsliefhebbers. Die schreven zich in en kwamen dan meedoen.”
Verder Lezen? Dit is een premium artikel en alleen te lezen in het magazine Schaats Inside #4
Wil je het gehele artikel lezen? Word dan lid!
Ook kun je het nummers los kopen