Voor het daadwerkelijk begon te vriezen was de Elfstedentocht al trending topic. Wel of geen Elfstedentocht in Coronatijd? Zelfs in politiek Den Haag hield de tocht der tochten de gemoederen flink bezig, dat terwijl er nog geen centimeter ijs lag in de Friese wateren.
Door: Mark Hilberts
De discussie doofde uit door veranderingen in de duur van de vorstperiode en alle aandacht richtte zich op een mogelijk NK-marathon op natuurijs. Dat kwam er niet en dat deed pijn, enorm veel pijn. Ondertussen bleven de temperaturen meerdere dagen onder nul en vroren de Friese wateren dicht. Nederland stond massaal op de schaats. Toeren langs molens en rietkragen, meer zat er voor de wedstrijdrijders niet in.
“Als dit kan, kan je ook de Elfstedentocht schaatsen”, besefte de 22-jarigemarathonschaatser Ruben Marinus uit de Sprog-formatie zich toen hij zaterdagmiddag met een paar vrienden een toertochtje maakte op het Sneekermeer. Na afloop van de tocht kwam het plan onder genot van een paar biertjes tot stand. “Toen we de plannen gingen uitwerken ging de knop om. Een Elfstedentocht rijden is niet zomaar wat”, vertelt Ruben, die in 2019 zijn debuut maakte in de Beloftendivisie. Het beste sportieve resultaat van de inwoner van het Friese Zwagerbosch tot nu toe: een klassering in de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee als eerstejaars marathonschaatser. “Het lange werk ligt mij wel”, stelt de PABO student en medewerker van de schaatswinkel in de Elfstedenhal in Leeuwarden.
Elfstedentocht op zondag 14 februari 2021?
We zijn om zeven uur gestart in Leeuwarden en op vele stukken van de Elfstedenroute was de ijskwaliteit bar en boos. Onze groep bestond uit zes schaatsers: vijf mannen en een vrouw, Bente van den Berge uit Groningen.
Tot Workum hebben het helemaal op eigen kracht gedaan, daarna hebben we ‘live locatie delen’ in de app gezet. Vanaf dat moment kregen we steun van familie en vrienden. En daar bleef het niet bij. Mensen langs de route zagen wel dat wij met de Elfstedentocht bezig waren. Bij bruggen en andere obstakels vertelden ze ons spontaan of we klunen moesten of door konden schaatsen. Halverwege twijfelde ik even of het wel zouden halen, door het slechte ijs verloren we kostbare tijd. Het was op sommige stukken ploeteren, strompelen en enorm afzien.
Onderweg ben ik hard op mijn knie gevallen en dat begon steeds meer op te spelen. We wisten dat het er om ging spannen of we voor de avondklok op de Bonkevaart zouden zijn. Op het laatste stuk konden we gelukkig wat meer vaart maken. Een bekeuring of niet, vlak voor de finish ga je niet meer stoppen. Rond 21.00 uur, na ruim veertien uur afzien, gleed het vijftal moegestreden maar zeer voldaan over de finish. De politie had het druk elders in de stad. Het bonnenboekje bleef op zak.
Van het zestal ging Henk Dijkman eerder na 80km in zijn eigen tempo verder. Om elf uur kwam hij moegestreden over de streep op de Bonke.
Was het niet totaal onverantwoord om de Elfstedentocht te schaatsen?
‘Vaak ben je er te bang’ voor is een gevleugelde uitdrukking in mijn vriendengroep. En dat motto gold zeker bij deze Elfstedentocht. Af en toe kraakte het ijs flink, maar je weet ook dat krakend ijs niet zomaar breekt. Ik was niet bang om in het donker te schaatsen. Met een lamp erbij waren de scheuren in het ijs goed te zien. Als we het niet vertrouwden, dan gingen we van het ijs om een stukje te klunen. We hadden ook afgesproken: als het te gevaarlijk zou worden, dan zouden we stoppen.
Waarom hebben niet meer wedstrijdrijders deze kans gegrepen om de Elfstedentocht te rijden?
Dat snap ik ook niet. Ik heb daar geen verklaring voor.
Als de Elfstedentocht volgend jaar doorgaat wat neem je dan mee van deze tocht?
Dat is een lastige vraag. Volgens mij kun je vooraf niet zoveel doen. De verzorging onderweg is wel van belang heb ik gemerkt. Maar dat is op de Weissensee niet anders.
Hoe voel je je nu een dag na deze helse tocht?
Ik besef het nog niet helemaal, denk ik. Het was een unieke dag, echt een hoogtepunt in mijn sportleven. Hoe de mensen je onderweg motiveren met van alles en nog wat, dat heeft mij een kick gegeven. Zelfs in het donker stonden op afgelegen plekken mensen op het ijs om ons toe te juichen. We kregen van alles aangeboden onderweg: koffie, soep, pannenkoeken, snoepjes. Dan telt er toch maar een ding: ‘finishen!’. Al die leuke reacties van mensen, geweldig!
