Het zou wat geweest zijn als Heracles Almelo afgelopen weekend na de eerste helft tegen Ajax in de kleedkamer was gebleven, omdat ze toch niet meer konden winnen en zich willen sparen voor de volgende wedstrijd. Of dat Roger Federer voor de finale van het ABN Amro tennistoernooi er de brui aan geeft, omdat er nog andere toernooien volgen later in het seizoen. Of dat Max Verstappen na een matige kwalificatie de race maar laat schieten, omdat hij waarschijnlijk Hamilton toch niet kan verslaan.
Ondenkbare situaties. Ondenkbaar, omdat de sporters snappen dat je dat niet kan maken voor de sponsoren, voor de fans en voor het toernooi. We leerden dat vroeger thuis ook, als je ergens aan begint, dan maak je het af ook. Voor Jorien ter Mors en voor de schaatsers in het algemeen lijken die ongeschreven regels niet te gelden. Sterker nog, het is bijna cool om wedstrijden over te slaan. Maar dat is het niet, het is zwak en een grote middelvinger naar alle sponsoren, organisaties, fans en vrijwilligers.
We mogen in onze handjes wrijven dat er op dit moment in deze tijden überhaupt wedstrijden zijn. Dat de KNSB en alle betrokken partijen het voor elkaar hebben gekregen om dit te organiseren. Sterker nog, er staat straks zelfs een EK op het programma gevolgd door een tweetal World Cup wedstrijden. Teams, de KNSB en ook schaatsers als Sven Kramer hebben zich hier hard voor gemaakt. De regels en protocollen zullen streng zijn en de investering enorm. Een investering in de geld, maar ook in tijd van de vele professionals en vrijwilligers die zich hiervoor gaan inzetten.
Maar ik zie de bui al weer hangen. Als we iets geleerd hebben van de afgelopen jaren is dat de meeste Nederlandse schaatstoppers de World Cup wedstrijden niet serieus nemen. De afzeggingen volgen elkaar vaak in rap tempo op en ieder heeft voor zichzelf altijd een goede reden om niet te rijden. Ik zie het al gebeuren dat die schaatsers die zo hard hebben geroepen dat de World Cup wedstrijden door moeten gaan in Thialf zich straks afmelden omdat ze liever gaan trainen, rust willen inbouwen of toch niet helemaal fit zijn.
Van trots en eergevoel om toch te winnen is bij deze sporters blijkbaar geen sprake en omdat de sporters, al dan niet ingefluisterd door hun trainers, er een potje van maken is het tijd geworden om consequenties aan het afzeggen te verbinden. Hoe dat er uit zou moeten zien lijkt me iets voor de KNSB, maar als we dit gedrag van sporters tolereren dan lijkt het een kwestie van tijd dat de fans de schaatssport ook niet meer serieus zullen nemen.
Jan van Loon (hoofdredacteur Proskating)
