Twee uitersten, Anice Das de sprinter en Carien Kleibeuker de stayer. De spanning voor het OKT is hetzelfde, maar toch ook weer compleet anders. Hoe gaan deze topsporters daar mee om?
Het Olympisch Kwalificatietoernooi staat voor de deur. Een belangrijk toernooi, want plaatsing voor de Olympische Spelen hangt hier vanaf. Veel schaatsers staan dan ook onder grote druk om te presteren. Dat is niet altijd even makkelijk, wat het OKT een interessant toernooi maakt. Er zullen schaatsers zijn die bezwijken onder de druk, maar er zullen ook rijders zijn met stalen zenuwen, die boven zichzelf uit gaan stijgen en de uitzonderlijke spanning nodig hebben of gebruiken om extra goed te presteren.
Anice Das en Carien Kleibeuker maken allebei kans om naar de Spelen te gaan. Das op de sprintafstanden, Kleibeuker op de lange afstanden. De dames kiezen allebei een andere manier om met de druk om te gaan. De één probeert ontspanning te zoeken, de ander creëert juist stress. Een kijkje in de hoofden van twee topschaatssters:
Anice Das
Anice Das haalt haar vertrouwen uit de trainingen die ze gedaan heeft. Vlak voor de race probeert ze te ontspannen en zo soepel mogelijk aan de start te staan. “Ik heb uiteraard vaker onder spanning gestaan, maar als je je kunt plaatsen voor de Spelen, is het natuurlijk wel wat anders,” vertelt ze. “Je moet eerst gewoon heel goed schaatsen, anders kan er geen snelle tijd uitkomen. Je moet dus goed blijven denken aan wat je hebt gedaan in de trainingen. Vlak voor de start luister ik naar muziek die ik op dat moment relaxed vind, want het is toch een stresserig gebeuren. Dan probeer ik muziek te luisteren die me ontspant, bijvoorbeeld van Sia. Mijn vaste ritueel is hoe ik mijn warming up altijd doe, daar zit echt een bepaalde volgorde in. Inlopen, losmaken, wat sprongen doen, zorgen dat ik goed soepel ben.”
Alle schaatser die aan de start van het OKT staan, zullen goed fysiek voorbereid zijn. Op de dag van de wedstrijd is het vooral belangrijk hoe je er mentaal voor staat. “Als je goed rijdt en je zit in een flow, dan maakt het allemaal niet zoveel uit wat je van tevoren doet,” gaat Anice verder. “ Ik ben niet bijgelovig, ik denk dat bijgeloof je niet gaat helpen om een hele goede rit te rijden. Als je een goede prestatie neer wilt zetten, moet je aan bepaalde voorwaarden voldoen. Daar kun je voor zorgen, maar op een wedstrijddag moet het toch op dat specifieke moment gebeuren. Het is gewoon heel spannend en dat geldt voor iedereen. Qua fitheid en voorbereiding zal iedereen wel in orde zijn, maar op de dag zelf komt het neer op het mentale gebeuren. De favoriet die mentaal het sterkst is, wint, al zijn er natuurlijk altijd outsiders en verrassingen op dit soort toernooien. Mijn doel is om zo goed mogelijk te presteren. Dat ik over de finish kom en denk ‘yes, ik heb er alles uitgehaald en ik heb hier een goede rit neergezet’. Als dat ook nog eens genoeg blijkt voor plaatsing, zou dat helemaal fantastisch zijn. Wat anderen doen, heb ik geen invloed op. Ik heb een doel voor ogen en daar ga ik voor.” Das won de Utrecht City bokaal en kan dus met een goed gevoel naar het OKT. “Dit soort wedstrijden zijn fijn om door te groeien en progressie te boeken. Ik haal hier veel vertrouwen uit.”
Iemand die het heel anders aanpakt, is Carien Kleibeuker. Zij zoekt de spanning juist bewust op. “Een grote wedstrijd is een stressvolle gebeurtenis. Je hebt er dan ook een hoop stress voor nodig,” legt Carien uit. “Ik creëer die stress met de meest uiteenlopende gedachten en maak daarbij gebruik van handvatten die ik door de jaren heen ontwikkeld en getraind heb. Grote wedstrijden zijn eigenlijk makkelijker om voldoende stress te ontwikkelen. Het is een beetje zoals wanneer je het leren voor een tentamen tot het laatste moment uitstelt, of op 4 december nog 10 sinterklaasgedichten moet schrijven. Dan gaat het allemaal net even wat soepeler dan wanneer je er weken voor uit trekt. Tenminste, bij mij werkt dat zo.”
Stress opwekken op een toch al stressvolle dag, is bepaald geen aangenaam gevoel, maar volgens Kleibeuker levert het wel wat op. “Dat gevoel dat je nog van alles moet of dat je niet zeker weet of je wel alle hoofdstukken ‘s nachts om 3.00 uur hebt doorgespit, is natuurlijk niet leuk. Zo is ook het gevoel van stress voor een grote wedstrijd niet leuk. Ik onderga die zenuwen maar gewoon, ik heb ze immers zelf secuur opgewekt. En ach, hoe groter de stress, des te groter de euforie als je je lijf tot in bijna elke spier gepijnigd hebt. Net als dat tentamen dat je toch even binnen gesleept hebt, of met je scherpe dichtkunst de lachers op je hand hebt op Sinterklaasavond.”
