Marwin, Kim en Dyon Talsma over hun passie voor schaatsen
Het is zondag 29 december 2019. Het publiek in een bomvol Thialf-stadion heeft zojuist de rijders op de 10 kilometer uitbundig aangemoedigd. Dan volgt de podiumceremonie. Naast Nederlands kampioen Jorrit Bergsma en de nummer twee Patrick Roest neemt ook Marwin Talsma (22) plaats op het ereschavot. In een waanzinnig goede race verbeterde hij zijn persoonlijk record met maar liefst acht seconden en finishte hij binnen de 13 minuten; goed voor het brons. “Dat was absoluut het hoogtepunt in mijn carrière tot nu toe”, oordeelt Marwin.
En dat terwijl hij vóór dit seizoen op zoek moest naar een nieuwe ploeg. “Nadat ik gestopt was met school en alles op het schaatsen wilde richten, kwam ik eerst bij Team Clafis. Naast dat ik kon merken dat het tijdens de training allemaal een stapje harder ging dan ik was gewend, bleek het ook anders dan ik verwacht had. Een aantal rijders combineerde namelijk sport en werk.” Na zijn eerste seizoen bij een commerciële ploeg sloot Marwin zich aan bij TalentNED, de ploeg rondom Ireen Wüst. “Dat leek meer op het idee dat ik van professionele topsport had. ” Geen van zijn teamgenoten werkte naast het schaatsen, ze waren fulltime met hun sport bezig.
Teleurstelling omzetten in positiviteit
Helaas mocht Marwin niet blijven en moest hij dus op zoek naar een nieuw team. Marwin: “Ik heb daar hele mooie periodes beleefd en ik vind het jammer dat dit voorbij is. Nu bij Team Frysk ben ik eigenlijk weer een stapje terug, want bijna iedereen werkt ernaast om het schaatsen te kunnen bekostigen.” De teleurstelling van zijn vertrek bij TalentNED heeft Marwin positief weten om te zetten. “Natuurlijk zijn dit dingen die je niet wilt meemaken, maar je groeit er wel door. Uiteindelijk komt het weer goed en ga ik gewoon door.” Bij Team Frysk traint Marwin onder Siep Hoekstra, die hem afgelopen zomer bij het team haalde. “In plaats van dat ik in mijn eentje door Friesland zou gaan fietsen, vroeg hij mij om hun team te komen versterken. Zo konden we elkaar helpen. Siep en ik kunnen het goed met elkaar vinden en we geven elkaar een boost in de juiste richting.”
Bij Team Frysk zit Marwin, na hun periode bij iSkate, weer samen met zijn zus Kim (19) en broertje Dyon (17) in hetzelfde team. Het Friese watersportdorp Grou is de thuishaven van schaatsfamilie Talsma en zeilen en schaatsen lopen als een rode draad door hun leven. Van jongs af aan deden alle drie de kinderen aan zeilen, shorttrack en langebaanschaatsen. “Dat was tot en met de basisschool nog wel te combineren”, weet Dyon. “Daarna werd het veel te druk en uiteindelijk hebben we alle drie voor langebaan gekozen.” Deze talentvolle sporters hebben maar één doel voor ogen: het bereiken van het hoogste podium binnen het langebaanschaatsen. Dat deze weg net als bij Marwin niet altijd zonder obstakels verloopt, hebben Kim en Dyon ook zelf aan den lijve ondervonden.
Coordinatie weg door groeispurt
Zo kreeg Dyon te maken met een groeispurt. “Op een gegeven moment was ik in korte tijd wel 20 centimeter gegroeid, waardoor mijn coördinatie op het ijs helemaal weg was. Het was zelfs zo erg dat ik tijdens het schaatsen dacht dat mijn arm voor was, maar dat ie dan juist achter was. Mijn hele gevoel was weg. Super frustrerend, want daardoor wist ik mijzelf ook niet meer te verbeteren.” Dit was het moment waarop de twijfel toesloeg en Dyon zich afvroeg of hij achteraf toch niet beter in die boot had kunnen blijven. Maar ‘stoppen’ staat niet in het woordenboek van de Talsma’s. “Mijn moeder zei dat het wel weer goed zou komen. Daar moest ik op vertrouwen. Ik haalde mijn plezier op dat moment ook niet meer uit het schaatsen van wedstrijden, maar uit de mensen om mij heen. Samen een bakje koffie na de training was op dat moment heel belangrijk voor mij, want na een wedstrijd zat ik soms huilend langs de baan omdat het gewoon niet meer wilde.”
Sinds vorig seizoen weet Dyon zijn persoonlijke records weer te verbeteren. “Het sprinten gaat me inmiddels wel weer goed af en ook op de lange afstanden weet ik me te ontwikkelen.” Met 38.39 is Dyon de snelste van de drie op de 500 meter. “Ik heb iets meer sprintvezels van pake meegekregen dan Marwin en Kim”, lacht hij. Pake Geert Regts was in zijn tijd dé kortebaanspecialist van Friesland. In 1963 werd hij zelfs Nederlands kampioen. “Als we bij pake komen vragen we soms of hij een verhaal wil vertellen. Dan begint hij over het schaatsen of over andere dingen uit die tijd. Uiteindelijk heeft pake met zijn prijzengeld zijn huis bij elkaar gespaard. Dat is best wel bijzonder.”
Kort uitstapje naar de marathon
“Pake houdt meer van natuurijs dan van het rondjes rijden in Thialf”, vertelt Kim. “Hij komt wel eens kijken, maar dat is dan meer omdat beppe dat wil. Marathon vindt pake wel altijd leuk om te zien.” Vorig seizoen heeft Kim zich een tijdje wat meer op die marathon gefocust om na een moeilijke periode het plezier in schaatsen weer wat terug te krijgen. Kim kreeg namelijk op haar weg naar de top te maken met overtraindheid. “In de zomer van 2018 kreeg ik een oor- en blaasontsteking en daar ben ik gewoon mee blijven trainen. Ik dacht ‘het gaat slecht, ik moet harder trainen, dan word ik beter’. Maar dat is me het schaatsseizoen erna vrij hard gepresenteerd.” Al tijdens de eerste ijstrainingen merkte Kim dat ze haar teamgenoten niet meer kon bijhouden. “In het begin dacht ik nog dat ik een slechte dag had, maar ook tijdens wedstrijden ging het slecht. Op het NK 3 kilometer, dat ik het jaar daarvoor had gewonnen, deed ik mee voor de laatste plekken. Dat deed wel pijn.”
Overtraind
Ook nadat was vastgesteld dat het doortrainen met ontstekingen de mogelijke oorzaak was, ging Kim nog door. “En toen ging het vrij snel bergafwaarts. Ik wist mijn oude niveau niet meer te behalen en besloot dat het voor dat moment klaar was. Ik ging er op trainingsgebied, maar ook sociaal aan onderdoor. Ik was mezelf niet meer.” Twee weken volledige rust en daarna weer langzaam opbouwen, met heel veel pieken en dalen, brachten Kim weer op het juiste spoor. “Ik heb er nooit aan gedacht om helemaal te stoppen. Eigenlijk zag ik meteen wel het doel om er dit seizoen weer te staan.”
Het mag duidelijk zijn, de Talsma’s doen er alles voor om de top te bereiken. En juist tijdens moeilijke momenten proberen ze er voor elkaar te zijn. “Voor Kim zelf was die periode natuurlijk het meest vervelend”, weet Marwin, “maar je probeert haar dan een beetje gerust te stellen dat het weer goed komt.” Dit seizoen bij een nieuwe ploeg en met een nieuwe trainer lijkt het de broers en zus voor de wind te gaan. Kim: “Ik werd op een gegeven moment met grote stappen toch wel veel beter en ik ben op de 5 kilometer Nederlands kampioen geworden en op de 3 kilometer tweede. Dat was onverwacht en super vet om weer op het podium te staan.” Ook Kim voelt dat ze na die moeilijke periode sterker is geworden. “Ik kan heel goed op mijn trainer vertrouwen en ik ben minder zenuwachtig voor een wedstrijd. In een heleboel situaties ben ik volwassener geworden.”
Coördinatievermogen vergroten
Marwin merkt inmiddels dat de trainingsaanpak van zijn nieuwe trainers Siep Hoekstra, Oege Ferwerda en Tjitte de Vries goed bij hem passen en ook al snel hun vruchten afwerpen. “We doen meer looptraining en dat is vooral goed voor de coördinatie. Siep probeert me de juiste manier van lopen aan te leren om zo het coördinatieve aan te spreken. Wanneer je coördinatief sterker wordt, kun je dat overbrengen op het ijs en ga je nog harder.” Pas voor volgend seizoen had Marwin als doel om World Cups te gaan rijden. “Dat ging wat sneller dan gepland, want ik ben nu al in Kazachstan en Japan geweest. Echt gaaf!” Met zijn waanzinnige 10 kilometer op het NK afstanden reed Marwin zich opnieuw in de picture. “Ik hoor van alle kanten dat er over mij gesproken wordt, maar ik heb nog geen aanbiedingen. Natuurlijk sta ik open voor een nieuwe stap naar een commercieel team, dat is altijd mijn doel geweest.”
Tekst: Bianca Beemer