Lange werkweken, veel van huis, het hoeft van trainer Jillert Anema allemaal niet meer. Zo stond hij afgelopen weekend al niet in Salt Lake City op het ijs. Met de komst van trainer Arjan Samplonius bij de ploegen A-ware en Zaanlander staat er minder druk op hem, al kan het wat hem betreft nog wel wat verder gaan. Stoppen wil de 66-jarige trainer het niet noemen, maar zoveel mogelijk van zijn taken overdragen kan wat hem betreft niet snel genoeg gebeuren. In de nieuwe Proskating geeft hij een inkijkje in zijn plannen. “Hoe eerder ik er van af kan, hoe liever het me is.”
Ga je het stokje overdragen?
“Ik zie mezelf niet nog als 70-jarige langs die baan staan. Je moet je voorstellen dat ik de afgelopen 20 jaar gemiddeld zo’n 150-160 dagen per jaar weg ben, met een maximum van 255 dagen. Ik hou niet van reizen. Dus op de ijsbaan mensen helpen, dat vind ik prima. Maar de manier waarop ik werk, dan ben je in feite trainer, maar ook fysio van het team en heb ik die jongens en meiden ook op tafel. En dan de kleding, de sponsoring en al die dingen meer.. Dat is 70-80 uur per week. Dat wil ik gewoon niet. Er komt een tijd dat de familie ook gewoon wat wil.”
Hoe wil je dat aanpakken?
“Het is altijd mijn doel geweest om mijn kennis door te geven en dan geleidelijk aan naar de marathon toe te gaan. En bij het team blijven, wat mijn taak ook is. Maar die reizen ik vind het gewoon waardeloos, dat vind ik drie keer niks. Die World Cups in Verweggistan, lege stadions, reizen, wachten op luchthavens. Ik zie het nut er niet van in. Eigenlijk wil ik dat niet meer. Hoe eerder ik daar van af kan, hoe liever het me is.”
Arjan Samplonius geeft aan dat hij niet altijd assistent-coach wil blijven. Wanneer zwaai je af?
“Ik heb absoluut geen termijn in gedachten. Je hebt ook een commitment naar je rijders toe. Het moet geen verslechtering zijn. Je rijders zijn bij het team gekomen om beter te worden en daar heb je een verantwoordelijkheid naartoe. De bedoeling is wel dat ik Arjan opleidt. Zodra dat lukt en hij heeft mijn kennis heeft, dan heeft hij zijn eigen kennis erbij en dan is hij in principe een betere trainer dan ik ben.”
En dan dus naar de marathon?
“Marathon, dat is wel het voorland. Dan ondersteun ik jongere trainers die mijn werk over gaan nemen. Ik denk dat dat een redelijk ideale situatie is. In een ideale situatie komt er nog een trainer bij, dat ik ze opleidt en dat we als team een stap vooruit maken. Je moet altijd een stap vooruit maken en nooit een stap terug.”
We zijn dus nog niet van je af, maar je neemt zelf wel gas terug?
Hahaha, ik hoop dat het kan ja. Eigenlijk is het een ideale situatie als we er een trainer bij hebben. Bij het absolute topwerk moet je zorgen dat je ongeveer vier rijders per trainer hebt. Wij hebben er dertien met twee trainers en dat is aan de hele krappe kant. Met een trainer erbij zou het allemaal ruimer zijn en heb ik meer tijd voor management-taken.”
Het gesprek met Jillert Anema maakt deel uit van een uitgebreid interview met schaatster Irene Schouten. Je leest het in de nieuwe Proskating. Abonnee worden? Voor 25,95 krijg je een jaar lang telkens meer dan 100 pagina’s pure schaatsmagie op de mat. Aanmelden doe je hier.
