KAI VERBIJ WERKT MET EEN ANDERE BLIK OP DE SPORT AAN ZIJN TERUGKEER

Gepubliceerd op: 30/04/2025

Kai Verbij – “Er is meer in het leven dan schaatsen”

Na het NK Sprint in 2024 verdween een van de bekendste sprinters in het Nederlandse schaatsen even uit de schijnwerpers. Geen posts, geen interviews, geen nieuws over nieuwe teams. Waar was Kai Verbij, wat dacht hij, en hoe kijkt hij nu naar zijn carrière en de nieuwe generatie? In een uitgebreid gesprek vertelt hij openhartig over mentale rust, zijn fascinatie voor techniek, en de vraag of hij nog terugkeert op het hoogste niveau.

Waar zat je eigenlijk na het NK Sprint?

Ik was veel in Leiden eigenlijk. Niet echt off the grid, maar ik zat niet veel op m’n telefoon. Ik kom zelf uit Hoogmade, een dorpje in de buurt, maar heel mijn familie zit in die streek. Dus ik was gewoon veel daar. Beetje chillen. Niet echt met een plan of zo. Ik wilde mezelf even wat tijd geven.

Was dat een bewuste pauze?

Ja, ik had doorgetraind tot half maart, na het NK Sprint. Daarna ben ik met m’n broertje en een vriend naar San Francisco gegaan. Een oude schaatsvriend woont daar. Toen ben ik ook nog naar LA en Las Vegas geweest. Het was echt een leuke trip. Ik had altijd een bepaald beeld van Amerika — beetje gevormd door het nieuws en mijn ervaringen in Salt Lake City. Maar Californië voelde als iets heel anders. Veel relaxter.

En was je van plan om daarna weer vol de training op te pakken?

In eerste instantie wel, ja. Rond die tijd wist ik nog niet of ik door zou gaan bij mijn toenmalige team, Jumbo-Visma. Ik had gesprekken met onder andere Jac Orie en Sven Kramer, maar het was allemaal nog vaag. En toen ik eenmaal op vakantie was, merkte ik ook dat ik niet stond te popelen om meteen weer een contract te tekenen. Het voelde gewoon goed om even afstand te nemen.

Was je ‘systeem’ een beetje op?

Ja, ik denk dat veel topsporters dat herkennen. Je bent altijd maar bezig, doelen halen, beter worden, presteren. Voor mij is plezier in schaatsen ook echt het gevoel dat je progressie maakt, dat je ergens naartoe werkt. En dat gevoel was er gewoon even niet. Zeker de laatste twee jaar voelde het alsof ik stil stond. En dan moet je jezelf serieus afvragen: waarvoor doe ik dit eigenlijk nog?

Had je het plezier helemaal verloren?

Nee, zeker niet. Maar ik had wel momenten dat ik dacht: ‘Er is ook meer dan schaatsen’. Op m’n zestiende ben ik naar Friesland verhuisd om vol voor het schaatsen te gaan. Het was echt een droom sinds m’n tiende: wereldkampioen worden, olympisch goud. Ik heb dat met plezier gedaan. Maar op een gegeven moment voelde ik gewoon: er is ook meer in het leven dan alleen schaatsen. En dan moet je daar ruimte voor durven nemen.