Stuiterbal en druktemaker, doordouwer en baas met ambitie, maar ook een huismus die piano speelt en laidback op de bank hangt: het is bijna ondoenlijk shorttracker Suzanne Schulting te typeren. Ze is niet doorsnee, wil dat ook niet zijn en trekt haar eigen plan. Zo is voor de meeste sportersOlympisch goud het hoogst haalbare. Beter kán bijna niet. Maar niet voorSuzanne. Haar ambities reiken verder dan de meeste mensen kunnen denken: een legende moet ze worden. Iemand waar we over tientallen jaren nog over praten. “Net als Sven Kramer en Ireen Wüst.”
Dit interview verscheen eerder in Proskating Magazine. Abonnee worden en meer van dit soort verhalen lezen? Dat kan hier.
Als je Schulting bezig ziet, geloof je haar ambitie meteen. Ze is spontaan en kletst erop los, maar tegelijkertijd is ze bloedserieus. “Ik wil zoveel mogelijk medailles halen. Zoveel mogelijk goud. Dat ik een soort legende word in mijn tak van sport. Kramer en Wüst hebben echt hun naam gebrandmerkt in de schaatssport. Dat is iets wat ik heel graag wil.”
KAST VOL MEDAILLES
Prestaties zijn daarbij het fundament voor Schulting. “Ik kan er leuk uitzien of leuk overkomen, maar goed presteren is de basis. Dat staat bij mij op nummer één.” Gelukkig heeft ze al best wat prestaties staan. Olympisch kampioen werd ze in Pyeongchang op de 1000 meter. Die kwam een tikkie onverwacht, volgens Schulting had ze ‘ook vijfde kunnen worden’. Maar daarna liet ze zien dat ze here to stay was. Ze was in 2018 de eerste Nederlandse vrouw ooit met olympisch goud in het shorttrack en een jaar later kwam daar een primeur bij. Op de wereldkampioenschappen in Sofia won ze niet alleen goud op de 1000 meter, maar werd ze ook Nederlands eerste overall kampioen. In 2020 voegde ze daar op het EK in Hongarije nog eens meerdere gouden medailles aan toe.
MEER DAN EEN SCHAATSER
Schulting kan bijna een handeltje in die gouden medailles beginnen. En dan hebben we het nog niet eens gehad over alle andere kleuren medailles en teamprestaties in de relay. Maar groot worden in haar sport draait om meer dan alleen sportieve prestaties. Ook het zakelijke gedeelte heeft Schultings volle aandacht. “Uiteindelijk ben je een merk aan het opbouwen. In mijn geval hoort mijn naam daaraan vast. Ik ben Suzanne Schulting de schaatser, daarbuiten doe ik het ook leuk op andere vlakken”, grapt ze.
Maar menen doet Schulting het wel. “Ik ben me op een bepaalde manier aan het profileren. Het is iets wat je opbouwt aan de hand van prestaties, maar ook hoe je in het nieuws komt.” Hoe het merk ‘Suzanne Schulting’ eruitziet? “Ik denk dat het een spontaan, sociaal, open en vrolijk merk is. Zoals ik ben als persoon. Ik ben een open boek. What you see, is what you get.”
NIET ALLEEN MAAR HEEL GOED IN SPORT
Dat leverde haar al sponsordeals op. “Als ik zakelijk gezien alles op orde heb, creëert dat rust voor schaatsen. Ik vind het belangrijk dat ik het met de juiste mensen samen doe. Mijn moeder is zakelijk echt wise. Dus het is fijn om met haar daarover te sparren.” Volgens Schulting kun je er anno 2020 niet meer mee wegkomen alleen maar heel goed te zijn in je sport. “Er zijn veel sporters, als je wilt uitblinken en wilt worden herinnerd, moet je ook in de media goed tot je recht komen.” Dat heeft de schaatster al een tijdje goed begrepen. Ze geeft acte de présence in talkshows, houdt van interviews en fotoshoots ‘als ze er de tijd voor heeft’ en ze heeft maar liefst 140.000 volgers op Instagram. Ter vergelijking: dat zijn drie keer zoveel mensen als in haar woonplaats Heerenveen wonen.
SCHOUDERS ERONDER EN GAAN
Schulting heeft zowel sportief als zakelijk een scherpe focus. En die is niet zomaar komen aanwaaien. “Ik heb vanuit huis meegekregen: als je ergens aan begint, maak je het af. Ik begon met kunstschaatsen en ik vond het verschrik- ke-lijk. Maar mijn moeder zei: dit seizoen ga je afmaken. Ik heb vroeger geleerd: schouders eronder en je gaat ervoor.” Dus als je al honderd keer gevallen bent, sta je gewoon weer op. Tot je uiteindelijk Olympisch kampioen wordt. En als je Schulting heet, wil je dan nog een keer. “Goud winnen is een soort verslaving. Ik wilde geen eendagsvlieg zijn. Na de Spelen wilde ik laten zien dat ik het opnieuw zou kunnen. Opnieuw zou winnen.”
EEN HUISMUS
In de cocktail voor die nieuwe olympische titel zit een ijzersterke focus, een lekkere dosis ambitie en een vleugje humor. Maar wat is Schultings beste eigenschap? Egoïsme. En haar slechtste? Ook egoïsme. “Ik denk dat je sportief gezien juist heel ver komt met egoïsme, maar sociaal gezien is het een kuteigenschap.”
Verder staat de schaatser bekend als een stuiterbal en druktemaker. Maar dat is ze lang niet altijd. “Ik kan heel erg aan staan, maar ik ben thuis juist rustig. Heel laidback. Vooral richting wedstrijden. Ik speel piano. Veel mensen weten dat niet, maar ik heb tot mijn vijftiende pianoles gehad”, lacht ze. “Ik vind het heerlijk om thuis een beetje aan te kloten. Dat ik na een dag denk: wat heb ik gedaan vandaag? Het is lekker om teruggetrokkener te zijn en ik heb dat huismussige. Veel mensen weten het niet, maar ik heb een rustige kant.”
DE ALLERMOOISTE PLEK
Wie wél alles van haar weten, zijn haar collegashorttrackers in het team. Daar heeft Schulting veel steun aan. “Het is een soort tweede familie voor me. Zij weten bijvoorbeeld dat ik in de ochtend echt vreselijk ben. Zij zien het goede en het slechte. Dat vind ik heel waardevol.”
Sinds afgelopen juli moeten ze een teamlid missen. Het plotselinge overlijden van Lara van Ruijven hakte er diep in bij de shorttrackers. Kan Schulting nog naar de ijsbaan waar ze zoveel tijd met Van Ruijven doorbracht? “Zeker. Schaatsen is een uitlaatklep. Het is voor mij geen negatieve plek, omdat het voor haar de allermooiste plek was. Daar moet je dan misschien maar troost uit halen.”
OVERSTAP NAAR LANGE BAAN
Na een turbulent jaar met het overlijden van Van Ruijven en afgelaste wedstrijden door de coronacrisis, was er eind oktober een lichtpuntje voor Schulting: het NK Afstanden. Zo kon ze haar gezicht weer laten zien op de lange baan. Het uitstapje naar langere rondjes op het ijs maakt ze al jaren, maar was nu extra welkom. “Ik vond het vooral een fijne wedstrijd in aanloop naar de shorttrackwedstrijden van januari. Als het kan: waarom niet?”
Inderdaad, waarom niet, als je met glans het podium haalt op het NK-sprint en zesde wordt op de 1000 meter op het NK-afstanden zonder dat het écht je discipline is. Serieuze ambities wat betreft langebaanschaatsen heeft Schulting nog niet. Maar wat niet is, kan natuurlijk wél komen. “Het gaat nu al vrij goed, dus ik ben benieuwd wat er nog meer in zit. Misschien als ik ooit alles gewonnen heb wat er te winnen valt in shorttrack. Of erop uitgekeken ben?” Schulting zegt geen definitief nee tegen een overstap.
GEEN PLAN B
Dat schaatsen bij haar op de allerhoogste plek staat, mag duidelijk zijn. Maar wat zou Schulting eigenlijk doen als ze afschuwelijk slecht was geweest in schaatsen? “Wat een moeilijke vraag. Ik zou in ieder geval iets dynamisch willen doen. Een negen-tot-vijf-baan is niets voor mij. Ik wil de hele dag on the go zijn. Misschien iets in de evenementenbranche. Ik krijg dat van dichtbij mee met schaatsen en daarin werk je naar iets toe en moet alles op een bepaald moment goed zijn. Net als in sport. Of ik had journalistiek kunnen studeren.”
Maar om eerlijk te zijn: er was nooit een plan B voor Schulting. “Het erge is dat ik vanaf jongs af aan al op een topsportschool zat. Ik koos gewoon het vakkenpakket dat goed was te combineren met sport. Ik vond het belangrijk dat ik mijn havodiploma zou halen, maar wist al heel duidelijk dat ik de topsport in wilde. Dus studie kwam voor mij op de tweede plek.”
ELFSTEDENTOCHT
Die keus lijkt bijzonder goed uit te hebben gepakt voor Schulting. Ze staat te trappelen om weer te shorttracken en dat lijkt vanaf 2021 te gaan lukken. De Internationale Schaatsunie (ISU) gaf groen licht voor de wedstrijden waaronder een EK, meerdere World Cups én als klap op de vuurpijl het WK Shorttrack in maart, dat in eigen land wordt gereden. Daar kan Schulting haar prijzenkast bijvullen en de wereld laten zien dat zij de beste is.
Maar als de dagen kouder worden, je in Friesland woont én best wel leuk kunt schaatsen, is er natuurlijk maar één vraag der vragen als het om wedstrijden gaat: Zou je de Elfstedentocht rijden? “Als ‘ie nu komt, vind je me feestend aan de kant bij de Koek en Zopie”, lacht Schulting. “Ik zeg altijd heel stellig dat ik die tocht niet ga schaatsen. Maar misschien als hij er ooit echt is, kom ik erop terug.” Is tweehonderd kilometer niet erg ver voor een shorttracker? “Zeker wel. Maar dat gaat op wilskracht. En doorzettingsvermogen.” Is die cirkel ook weer rond.
Tekst: Lotte Kuipers