Schaatser Bob de Vries stopt per direct met schaatsen. De langebaan- en marathonschaatser kan terugkijken op een lange- en succesvolle schaatscarrière met vele hoogtepunten waaronder deelname aan de Olympische Spelen, de Nederlandse titel op de vijf kilometer en de nationale kampioenschappen op kunst- en natuurijs.
Maar liefst zeventien seizoenen reed de Vries in het marathonpeloton. De boer uit Haule combineerde lange tijd het marathonschaatsen met het langebaanschaatsen en deed dat erg succesvol. In 2011 won hij zelfs de nationale titel op de vijf kilometer en in datzelfde jaar reed hij zich naar het zilver op de WK afstanden op de tien kilometer. In 2018 nam De Vries deel aan de Olympische Spelen nadat hij het Olympisch Kwalificatietoernooi had gewonnen op deze afstand. Op de Spelen zelf stelde De Vries teleur met een 15e plaats.
Laatste kunstje
De Vries had vorig seizoen eigenlijk al voor zichzelf besloten dat de kans heel groot zou zijn dat dit zijn laatste seizoen zou worden als schaatser. “Hoewel ik nog wel langebaanwedstrijden reed lag mijn ambitie daar na de Spelen van 2018 niet meer. Ik was voor mijn gevoel weer een marathonschaatser die af en toe eens een langebaanwedstrijd reed. Terug naar mijn roots en terug naar de sport die ik eigenlijk ook veel leuker vind. Het seizoen 2019/2020 was echter geen top jaar voor mij. We reden vaak met een kleine ploeg in de wedstrijden, waren weinig succesvol en dat begon te knagen bij me. Dit seizoen, wat uiteindelijk nooit van start is gegaan door Corona, zag het er allemaal veelbelovend uit. De ploeg werd in de breedte versterkt en nog één keer wilde ik er echt vol voor gaan. Dat we helemaal niet hebben kunnen rijden is voor mij, en natuurlijk ook voor alle andere marathonschaatsers een zware telleurstelling. Dit is niet het einde van een carrière waar je op hoopt.”
Allround
Als de 36-jarige De Vries terugkijkt op zijn carrière is hij vooral erg trots op de drie titels die hij wist te behalen. De Vries won naast de titel op de vijf kilometer ook het NK op kunstijs als marathonschaatser en het NK natuurijs in 2010 op de Belterwiede. “Ik denk dat het winnen van drie titels wel aangeeft dat ik behoorlijk allround was als schaatser. Daarnaast heb ik ook wel veel wedstrijden mogen winnen op allerlei verschillende manieren. Zeker in de beginjaren waren klassementen ook belangrijk en daar kijk ik met veel voldoening op terug.” Toch springt er één wedstrijd wel echt bovenuit voor De Vries. “Het NK op natuurijs is gewoon heel bijzonder. Toen stond ik er misschien nog niet eens zo bij stil, maar nu we weer een lange periode hebben zonder natuurijs merk je eigenlijk hoe bijzonder het is.”
200 kilometer
Twee keer in zijn lange schaatsloopbaan werd hij tweede op de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee. Het winnen van deze prestigieuze wedstrijd lukte hem echter nooit. “Dat knaagt toch wel ergens hoor en juist de Alternatieve Elfstedentocht was mijn hoofddoel dit jaar. Ik wilde nog een keer alles op alles te zetten om deze wedstrijd te winnen, maar helaas is die kans verloren gegaan.” De Vries stop en het ontbreken van natuurijswinters in Nederland zijn daar ook zeker debet aan. “Als jij nu tegen mij zegt dat er volgens jaar een natuurijswinter komt ga ik door. Dan rijd ik nu naar huis en stap ik op de fiets. Helaas hebben we die garantie niet. Dat is jammer, maar meteen ook de charme van natuurijs en de marathonsport.
Haat-liefde verhouding
De Vries behoorde jarenlang tot de top van Nederland op de langste afstanden. Toch was hij nooit constant in zijn optredens en wisselde hij topwedstrijden af met enorm slechte races. “Dat is wel frustrerend geweest voor mezelf. Als je Sven Kramer kan verslaan op de vijf kilometer tijdens het NK dan wordt er meteen naar je gekeken en wordt eigenlijk elke week een goede race van je verwacht. Dat lukte mij niet. Het OKT is daar misschien wel het beste voorbeeld van. Daar reed ik misschien wel mijn beste vijf kilometer ooit en tijdens de Spelen was het helemaal niks. Tot op de dag van vandaag weet ik eigenlijk niet waarom het me nooit gelukt is om stabiel te zijn in mijn prestaties. Het is denk ik iets met mijn techniek. Als ik heel graag wil ga ik forceren en rijd ik me snel vast. Dat is me heel vaak overkomen.”
Oud
Enkele weken geleden was de ploeggenote Maaike Verweij jarig en werd 20 jaar. “Die is dus geboren in 2001. In dat jaar reed ik denk ik al marathons bij de C-rijders en niet veel later reed ik ook in de Top Divisie. Dan besef je wel dat je behoorlijk oud bent”, lacht De Vries. “Het is wat dat betreft ook wel prima geweest zo. In 2018 had ik nog echt een doel met de Olympische Spelen. Ik had een focus en was heel veel van huis voor wedstrijden en trainingskampen. Na dat seizoen wist ik wel, dat ga ik niet meer doen. Ik heb een gezin en een boerderij en ik merk de afgelopen jaren dat die belangrijker zijn geworden dan het schaatsen. Ik trainde nog wel hard en veel hoor, maar de absolute focus was weg en dan ben je toch een paar procenten minder.”
Verveling, daar zal De Vries voorlopig geen last van hebben. “Door al mijn geschaats is van alles op de boerderij ook uitgesteld of stil komen te staan en daar heb ik de komende tijd veel tijd voor.”