‘Geef die jongen gewoon een kans’
Vechten, overleven, het is wat Peter Michael beter kan dan wie dan ook. Vijf wereldtitels in uitgerekend de afvalkoers op de skeelers tonen dat aan; doorgaan waar anderen stoppen om als ‘last man standing’ juichend over de streep te komen. Nu knokt hij zich richting de eindstreep van zijn carrière, met als doel in 2026 een olympische medaille te behalen in Milaan. Het is helaas een strijd die Peter Michael niet alleen op het ijs uitvecht.
In april dit jaar leek na een moeilijke periode de boel weer aardig op de rails te staan voor de opgeruimde Nieuw Zeelander. Het lek was boven na een ongekend moeilijk seizoen: door longcovid kwam hij letterlijk in ademnood, maar door long trainingen en een behan- delplan van sportarts Karin Top wist hij zijn longcapa- citeit weer op het oude niveau terug te brengen en uit- eindelijk zelfs te vergroten, vertelt vriend en manager Andries Goud als hij terugblikt op die periode. “Peter’s prestaties waren afgelopen seizoen niet op niveau van- wege deze ademhalingsproblemen. Longcovid heeft zijn middenrif beschadigd. Hij is daarvoor behandeld en binnen drie weken zagen we een substantieel ver- schil. Aan het begin van het seizoen kon hij nog geen marathon uitrijden, maar binnen de eerste drie weken van zijn behandeling reed hij naar een twaalfde plaats en kort daarna reed hij naar een aantal top 10-posities. Ook volgden goede resultaten bij de World Cups in Salt Lake City, Quebec en vooral in Calgary, waar hij flinke vooruitgang liet zien. Zozeer dat Gerard van Velde sportieve prestaties, ben je weer druk met het creëren van de juiste randvoorwaarden om je ultieme doel te kunnen bereiken. En dat midden in de zomer, waarbij je eigenlijk alleen vooruit kijkt naar de winter.”
Geen vuiltje aan de lucht, zo leek het, maar daar dacht de Nieuw-Zeelandse schaatsbond anders over, vertelt Goud nog altijd verontwaardigd. “In april werd ons nog verteld dat Peter financiering zou krijgen via het High Performance Sport NZ – Tailored Athlete Pathway Support (TAPS).” Daarmee waren de rand- voorwaarden gecreëerd en kon Peter zich volledig richten op zijn sportieve prestaties. Begin juni kregen we plotseling een e-mail van de Nieuw-Zeelandse bond waarin stond dat Peter geen financiering meer kreeg. De financiering die is gebaseerd op prestaties bij topevenementen moest helemaal opnieuw worden aangevraagd. Op wereldkampioenschappen gaat het om een plaats in de top 8. Dat is extreem moeilijk, er kan immers van alles gebeuren, zoals Peter’s diskwalificatie op de mass start.
Hij zou in een vorige wereld- beker een zesde plaats hebben behaald en daarmee in aanmerking komen voor financiering. Maar zijn resultaat werd om discutabele redenen geschrapt. Nog los van de teleurstelling op dat moment is de impact enorm. In plaats van je te kunnen richten op je sportieve prestaties, ben je weer druk met het creëren van de juiste randvoorwaarden om je ultieme doel te kunnen bereiken. En dat midden in de zomer, waarbij je eigenlijk alleen vooruit kijkt naar de winter.”
Peter was in de veronderstelling dat hij financiering zou krijgen uit Nieuw Zeeland. De tijd die daarmee verloren ging, had hij goed kunnen gebruiken om op zoek te gaan naar alternatieven. “Er liepen gesprekken met een commerciële langebaanploeg, want er was een kleine kans dat Peter, vanwege zijn goede relatie met de schaatsers die daar al rijden, daarbij kon aanslui- ten. Door allerlei regels over internationale schaatsers en beperkingen binnen het team ging dat helaas niet door. Omdat financiering was geregeld, is toen geen verdere actie ondernomen om op zoek te gaan naar een langebaan ploeg en heeft Peter besloten voor marathonploeg Team A6, waar hij nu ook al voor rijdt, te blijven rijden.
Er was nog een idee om Peter wel met de langebaa ploeg op het ijs mee te laten trainen. Ook dat stuitte op regelgeving, waarbij het erop neerkomt dat hij onderdeel moet zijn van het team en een salaris moet ontvangen. In juli keerde het tij zich enigszins, vertelt Andries verder. “Hij ging door en behaalde in de zomer goede resultaten. Ook hielp het besluit van de Nieuw-Zeelandse bond om zijn excellent-beurs van 20.000 NZD (ongeveer 11.000 euro, red.) nog een jaar langer te verlengen. Ondanks dat dit helpt, zijn daar me appte: ‘Wow, Peter zit op 10 seconden van Patrick Roest!’” Op het WK afstanden volgde de kers op de taart met een zesde plek op de mass start.