TIMOTHY LOUBINEAUD – “Het was de start van een nieuwe Timothy op het ijs”

Als inliner maakte hij al naam door met overmacht Europese titels binnen te slepen. Op het ijs leek de doorbraak uit te blijven, tot hij vorig jaar schijnbaar uit het niets 6.07,05 klokte op de 5 kilometer, gevolgd door een vierde plek op het WK afstanden. Zijn winst in de World Cup mass start in Nagano lijkt daarmee een logisch vervolg. De Fransman Timothy Loubineaud is daarmee een man om rekening mee te houden.

Acht jaar geleden is het alweer dat Timothy Loubineaud zijn eerste schaatswedstrijd reed. De Ruud Aerts Sport Marathon in Tilburg sloot hij in november 2016 bij de Beloften met een 36e plek af. De winnaar was Bart Hoolwerf. Bijna op de kop
af acht jaar later troefde hij de toenmalige winnaar af door op het ijs van de M-Wave in Nagano een goed getimede aanval in te zetten. In die acht jaar is er veel gebeurd, maar een bijzondere zomer op de skeelers en uitgerekend een crash met diezelfde Bart Hoolwerf maakten 2023 tot een jaar waarin Timothy Loubineaud een andere schaatser werd.

Je bent ooit op het ijs begonnen als marathonschaatser. Met welk doel deed je dat?

Ik deed het vooral om de sport te ontdekken, want ik had geen idee hoe je als inline skater een schaatser kunt worden. Die vraag, daar wilde ik een antwoord op dus ging ik marathons rijden in Nederland. Marathons komen het dichtst in de buurt bij wat ik op de skeelers doe. Inlinen was voor mij in die tijd veel belangrijker dan schaatsen, ik wilde daar goede resultaten in halen. Maar het voelde echt goed om het te trainen en dan elk weekend met dezelfde schaatsers marathons te rijden. Plezier hebben en in het peloton rijden, net als met inlinen. Mijn belangrijkste doel was toen om te blijven inlinen maar ook te ontdekken waar ik zou kunnen trainen, de mensen leren kennen en wat ik nodig zou hebben om te trainen. Na het eerste jaar kreeg ik wat antwoorden op mijn vragen. Met mijn inline-coach ben ik toen gaan ontdekken hoe ik voor het langebaanschaatsen kon trainen in plaats van marathons. Dat werd toen gelijk een goed jaar, wat ik kwalificeerde voor het eerst voor de World Cups en voor het WK afstanden op de 5 en de 10 kilometer.